KUMAK NIZINNY (Bombina bombina)
Kumak jest płazem z rodziny kumakowatych, blisko spokrewniony z kumakiem górskim. Większość życia przebywa w środowisku wodnym, z którym jest silnie związany. Odmienną cechą od żab zielonych jest to, że większość czasu unosi się na powierzchni wody, a nie przesiaduje na brzegu. Kumaki są aktywne w dzień polując na owady związane ze środowiskiem wodnym, a także na dżdżownice, ślimaki, a czasem małe ryby i kijanki.
Kumak ma drobną budowę ciała, wyglądem zewnętrznym bardziej przypomina miniaturową ropuchę, niż żabę. Głowę ma płaską, małą, pysk zakończony okrągło, całe ciało silnie spłaszczone. Oczy są małe, przesunięte do tyłu głowy. Skóra na grzbiecie ciała pokryta jest dużymi gruczołami jadowymi i śluzowymi. Grzbiet ciała ubarwiony jest na kolor brązowo-oliwkowy lub szary. Pomiędzy tymi barwami występuje u różnych osobników szereg barw pośrednich, co związane jest z różnym środowiskiem ich życia. Cechą rozpoznawczą kumaka nizinnego jest ubarwienie brzucha. Brzuch pokryty jest jaskrawymi czerwonymi plamami o charakterystycznym kształcie na popielatym tle. Oprócz czerwonych plam, występują jeszcze niewielkie plamki koloru białego, szczególnie na bokach ciała. Skóra kumaka, nawet przy niewielkim podrażnieniu wydziela gęsty, pieniący się śluz zawierający jad, który nie jest trujący i powoduje jedynie podrażnienie błon śluzowych.
Waga– 6 g
Długość– 6 cm
Występowanie w Polsce– występuje na niżu, spotykany także na terenach podgórskich.
Status ochronny– objęty ścisłą ochroną gatunkową, znajduje się w czerwonej liście IUCN, Polskiej czerwonej liście i Polskiej czerwonej księdze zwierząt.
Długość życia– 20 lat.
Ciekawostki– kumaki na lądzie w sytuacjach zagrożenia przybierają pozę obronną, zwaną odruchem kumaka, polegającą na przewróceniu się na grzbiet i wypięciu brzucha w celu pokazania jaskrawego ubarwienia oraz gruczołów jadowych.
TRASZKA GRZEBIENIASTA (Triturus cristatus)
Jest to gatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych. Spośród wszystkich krajowych traszek jest najsilniej związana ze środowiskiem wodnym. Cykl życiowy traszki grzebieniastej składa się z naprzemiennych faz – wodnej (podczas której następuje rozród) i lądowej. Zasiedla różnorodne siedliska wodne: stawy (także w ogrodach), rowy, starorzecza, sadzawki. Preferuje wody stojące, rzadziej wybiera te o wolnym nurcie.
Na grzbiecie ubarwienie czarne lub ciemnooliwkowe z czarnymi plamami. Spód ciała, aż do podgardla pomarańczowy, z czarnymi plamami. W okresie godowym u samców pojawia się charakterystyczny grzebień, od którego pochodzi nazwa gatunku. Gody odbywają się zwykle w nocy w kwietniu i maju jaja. Samica składa duże ok. 5 mm wielkości jaja, które tylnymi łapami zawija w liście roślin wodnych, w celu ochrony przed drapieżnikami. Z jaj po 2 tygodniach wykluwają się kijanki, które oddychają za pomocą skrzeli zewnętrznych.
W wodzie traszka porusza się bardzo sprawnie, o wiele sprawniej niż na lądzie. Pływając, używa ogona, którego długość odpowiada długości jej ciała. Odżywia się organizmami wodnymi, takimi, jak: ośliczki, małżoraczki i inne skorupiaki, pająki wodne, owady wodne i ich larwy, ślimaki, pijawki, a także małe ryby oraz skrzek i kijanki innych płazów. W sen zimowy zapada pod koniec października, gdy temperatura spada do nieco powyżej 0° C. Zimuje zagrzebana w norach wśród korzeni drzew, pod warstwą ściółki leśnej, pod kamieniami.
Waga – 7-10 g
Wielkość – długość ok. 12-15 cm
Występowanie w Polsce– występuje na terenie całej Polski, głównie na nizinnych obszarach, aż po Pogórze Karpackie do wysokości 700 – 850 m n.p.m.
Status ochronny– podlega ścisłej ochronie gatunkowej
Długość życia – do 15 lat (przeważnie 6)